ఎటు పోతుంది నా దేశం?

ఇది నిత్య ప్రస్థానం
ఎగుడు దిగుళ్ళు తప్పవు.

ఇది నిత్య ప్రయోగం
ఎదురు దెబ్బలు తప్పవు.

వల్లకాటి దిబ్బల చుట్టూ
ఊళ్ళ కాపురాలు.

ఇసుక మండే ఎడారిచుట్టూ
పసిమి పండే మాగాణాలు.

మారణ ధూమాన్ని ఊదేసే
జీవన పవనాలు.

మృత్యు శాసనాన్ని పొడుచుకొచ్చే
నిత్య శిశూదయాలు.

ఆకులు రాలిపోతేనేమి?
చిగురాకులు పుట్టవా?

నీళ్ళు ఇగిరిపోతేనేమి?
నీలిమబ్బులు గజ్జె కట్టవా?
.
.
.
ఏ మసక సందెలు కమ్ముకున్నా
ఆ మనసు కాంతి చక్షువే.

ఏ మంచు గడ్డలు పేరుకున్నా
ఆ మేధ జ్వలనధాతువే.

ఆ కంటిని కబళించాలని
ఆ కాంతిని హరించాలని
తమస్సు వలపన్నినప్పుడు (సంఘ వ్యతిరేకులు)
మనస్సు పట్టు తప్పినప్పుడు (సంఘం చిన్నా భిన్నమైనప్పుడు)
ఆలొచన ఆయుధంగా
అంతశ్చేతన ఆలంబనంగా
పురోగమిస్తాడు మనిషి.

-- విశ్వంభర ( డాక్టర్ సి.నా.రే.)